Gender pay gap en de president-commissaris als bully
Ook in commissariaat gender pay gap
Vrouwelijke commissarissen en toezichthouders in het midden- en kleinbedrijf (mkb) verdienen zo'n 25 tot 30 procent minder dan hun mannelijke collega's. Dat blijkt uit een beloningsonderzoek onder leden van belangenvereniging voor directeuren en commissarissen NCD. Het beloningsverschil ligt daarmee flink hoger dan dat voor directeuren. Vrouwelijke directeuren verdienen 15 à 20 procent minder. Bij reguliere werknemers ligt die kloof gemiddeld op nog geen 2,5 procent, stelt de NCD. De NCD noemt de verschillen ‘onverklaarbaar en onwenselijk’. ‘Wij zien geen enkele rechtvaardiging voor dergelijke beloningsverschillen. Waar we kunnen zullen we onze vrouwelijke collega's steunen in het streven naar gelijkschakeling’, aldus directeur Gerard van Vliet.
Bron: ANP/nu.nl
De president-commissaris als bully
‘Hoe schadelijk interactie in de boardroom kan zijn, blijkt […] uit het relaas van twee ervaren bestuurders die elkaar met steken onder water ondermijnen maar ontdekken dat er iets aan de hand is. Hun gedrag wordt gevoed door een zwakke ceo die zich laat afpoeieren door de ontkenningen van beide spelers. Ondertussen wordt de samenwerking tussen twee bedrijfsonderdelen ernstig belemmerd en ook de raad van bestuur fungeert suboptimaal: de besluitvorming is omslachtig en traag. Ten slotte is er nog de president-commissaris die zich opstelt als bully. Niet alleen wil hij altijd meer informatie, hij stelt zich zeer dwingend op en vertelt de ceo tot op detailniveau wat hij moet doen. Tegengas van de andere commissarissen komt er niet: die buigen liever mee en spreken allemaal in eigen kring hun ongenoegen uit. Dat dergelijke dynamieken zo snel mogelijk opengebroken moeten worden, is duidelijk. Je uitspreken vergt moed en onafhankelijkheid. De kwaliteiten staan niet altijd bovenaan lijstjes met criteria, maar zijn wel cruciaal voor het goed functioneren van de top.’
Bestuursadviseur Arjan Eleveld schetst in het blad Management Scope hoe ondermijnend het eraan kan toegaan in de boardroom.
Commissaris moet aan zichzelf werken
‘Uit zelfevaluaties van meer dan duizend commissarissen (via online-applicatie EvaLite, vooral gebruikt door kleinere beursfondsen, niet-genoteerde ondernemingen en (semi-)publieke instellingen) blijkt dat een belangrijk deel van hen moeite heeft de functie adequaat uit te oefenen. Een op de drie ondervraagden vindt het lastig de voortgang van de strategie te monitoren. Meer dan de helft ervaart problemen als het aankomt op de opvolging van het topmanagement. Ze krijgen te weinig inzicht in de kwaliteiten van het talent dat verder in de organisatie aanwezig is. Ook ervaart een belangrijk deel van de toezichthouders tekortkomingen als ze over ICT of personeelszaken moeten meepraten.’
‘Er is dus (meer) werk aan de winkel. Dat geldt zeker ook in de (semi)publieke sector, zoals bij ziekenhuizen of onderwijsinstellingen. Soms gaat het hier om instellingen die worstelen met uiterst complexe vraagstukken of die kampen met financiële problemen. Maar voor de bezoldiging van de commissaris gelden er normbedragen, die lager zijn dan wat er in de marktsectoren voor vergelijkbare functies wordt betaald. Bovendien leert de ervaring dat toezichthouders dikwijls (ver) onder deze norm betaald krijgen.’
‘In het huidige maatschappelijk klimaat wordt vragen om een betere betaling voor topfuncties in de (semi)publieke sector als ongepast gezien. Maar een verdere professionalisering van het commissariaat betekent dat er een serieuze bezoldiging tegenover moet staan. Professioneel toezicht is meer dan liefdewerk oud papier. Op dit onderwerp mag geen taboe rusten.’
Bron: Het Financieele Dagblad, hoofdredactioneel commentaar
Onrust in de bestuurskamer
Momenteel is het bij Feyenoord niet alleen een zooitje op het veld, maar ook in de bestuurskamer is het onrustig. Technisch directeur Martin van Geel stapte in de voorbereiding -waarschijnlijk gedwongen- op. Niet veel later volgde Jan de Jong. Naar eigen zeggen vanwege een verschil van inzicht met de Raad van Commissarissen. Een goede verstaander wist ook daar genoeg natuurlijk. De Raad van Commissarissen is een controlerend orgaan. Zij moeten toezien op het al dan niet goed functioneren van een directie. Onderdeel van een goede governance is dat je als “publiek” moet kunnen nagaan of het al dan niet ingrijpen van een RvC op de juiste gronden gebeurt. Omdat volstrekt onduidelijk is waar Feyenoord voor staat en voor gaat, is dat heel lastig af te lezen. En dus vellen supporters zelf hun oordeel en is nu de beoogde Algemeen Directeur Koevermans de volgende kop van jut. Wat een Raad van Commissarissen bij een voetbalclub bijzonder maakt is dat die RvC bijzonder dicht bij de operatie zit. Namelijk in het stadion, op z’n minst tijdens wedstrijden. Dat maakt het lastig voor zo’n raad om met de nodige distantie naar de materie te kijken. Tegelijkertijd kent de voetbaljungle zo zijn eigen wetten en wordt afwezigheid, zeker wanneer het moeilijk is, ook niet op prijs gesteld.Jos Govaart, blogger en ondernemer, via Twitter.